Nieuwe kennis bouwt voort op bestaande kennis. Zo leren we van het verleden en proberen we een herhaling van de geschiedenis te voorkomen. Dat lukt niet altijd even goed. Dat komt doordat we bij het oplossen van een probleem meestal terugvallen op de kennis en ervaring die het probleem hebben veroorzaakt.
Rond 1900 was elektrisch rijden de standaard. In de VS zwoeren mensen bij de elektromotor. Het onderhoud was simpel en je kreeg geen vieze handen, omdat je de motor niet hoefde aan te zwengelen.
Alleen het opladen van de batterij was een bron van zorg.
De meeste mensen hadden thuis nog geen elektriciteit en laden op straat was onmogelijk aangezien de laadstations niet waterdicht waren. Auto’s laadden in grote hallen, waar tientallen panelen naast elkaar stonden opgesteld. In Chicago had je nog de mogelijkheid om een lege batterij in te ruilen voor een volle, die monteurs in je mobiel plaatsten.
De slimme laadoplossingen konden het droeve lot van de elektromotor niet voorkomen. De EV’s hadden een geringe actieradius, waren duur en legden het qua snelheid af tegen verbrandingsmotoren, waardoor ze geruisloos naar de achtergrond verdwenen. De productie van de T-Ford, in 1908, was de genadeklap.
Precies honderd jaar later draaide een andere T, die van Tesla, de rollen om. Mobiliteit moest weer elektrisch worden, vond Elon Musk. Zo wil(de) hij de aarde redden. Hij doorzag dat afstand en snelheid cruciale succesfactoren waren om de elektromotor opnieuw geaccepteerd te krijgen. Daarom reed de Tesla Roadster 350 kilometer op een volle ion-lithium-accu en was de snelheid vergelijkbaar met die van een sportwagen.
Geholpen door internationale akkoorden en de noodzaak om de uitstoot van broeikasgassen te beperken, wordt elektrisch rijden stilaan weer de standaard die het honderd jaar geleden was.
De geschiedenis herhaalt zich.
Maar wat hebben we geleerd?
Met Tesla loste Elon in feite een probleem op met de factoren die het probleem veroorzaakten: snelheid en afstand.
Techniek wil altijd vooruit: alles moet sneller en verder. Maar wat levert dat een mens per saldo op? Qua tijd zijn we er, bijvoorbeeld, eerder op achter- dan vooruit gegaan. Veel mensen zijn ongekend druk en ervaren steeds vaker een tekort aan quality time. Die les nemen we ons ter harte. Daarom staan Pluq-laadstations (AC/DC 😎 ) altijd op locaties waar mensen enige (of langere) tijd moeten of graag willen zijn. De batterij van hun auto laadt op terwijl ze werken of andere leuke dingen doen. Met destination charging verspillen ze geen tijd, zodat ze ontspannen naar hun volgende bestemming zoeven.
Als we werkelijk van het verleden willen leren, bouwen we de toekomst van mobiliteit op waarden als ontzorging, leefbaarheid, duurzaamheid, tijd en veiligheid. Techniek en innovatie zijn fantastisch, maar de mens is fantastischer. Als we slim zijn, zetten we die vanaf nu centraal in alles wat we doen en bedenken.
